өртек — пеш. Кен қорытатын пеш. Алтын шоқының басына ө р т е к п е ш салдырып, даланың жам отыны тобылғы, қараған жақтырып, тас қорыттырған (К.Жүністегі, Едіге. 229) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
төртек — и. 1. Нокта, төртке 2. с. күч. диал. Үпкәчән, кинә саклаучан (кеше тур.) … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
теміртек — зат. Жай темірден соққан жасық пышақ … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
бөртек жер — (Тау., Қош.; Рес., Омбы) ойлы, шұқырлы, белес белес жер, бұйрат. Жазатыр маңы, б ө р т е к ж е р (Тау., Қош.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бөртекі түйе — Қ орда., Қарм.) бота кезінде уызға жарымаған кішкентай қортық түйе … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
пәртек — (Қарақ.) құмда өсетін жантақтың тікенсіз түрі. Жібек құртын жабу үшін пайдаланылады … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
түбіртек — 1. (Шымк., Сайр.) қызылшаның түбіндегі қалдығы. Т ү б і р т е к т і шошқаға, малға беру үшін жинап аламыз (Шымк., Сайр.). 2. (Жамб., Сар.) өсімдіктің түбірі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
чөгіртек — (Шымк., Сайр.) шабылған жоңышқаның түбірі, қалдығы. Жоңышқаның ч ө г і р т е г і қатты болды (Шымк., Сайр.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шәртек — (Өзб., Бұх.) шартақ, адам бойынан биік төрт бағанаға арқалықтар тастап, үстін қамыспен жапқан айналасы ашық баспана. Ш ә р т е к т і көбінесе күннен қорғану үшін пайдаланады (Өзб.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шөгіртек — (Қарақ.) 1. қамыстың мал жегеннен қалғаны. 2. тікен … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі